Nu weet ik nog niet wat ik ga stemmen. En woensdag is het al zo ver. De campagne was nog niet begonnen of mij bekroop een dit-hebben-we-toch-al-kort-geleden-gehoord-gevoel. Bijna dezelfde koppen, bijna hetzelfde verhaal. In bananenrepublieken krijgen kiezers geld en cadeautjes, wij loze beloften. Waar we iedere keer weer in trappen.
Van die stemwijzer en het kieskompas word ik ook niet veel wijzer. Een aantal verkiezingen geleden kwam ik bij de ChristenUnie uit. Dat begrijp ik gewoon echt niet. Nu kwam er verrassend uit het Kieskompas dat ik me links in het politieke landschap bevindt. Dûh. Zo links ben ik trouwens helemaal niet. Nog maar een keer invullen dan. Mijn vriend kwam uit bij 50Plus. Nee, dat is hij nog lang niet en ja, daar schaamt hij zich voor. En terecht. Maar hij gaat dat zeker niet stemmen.
Beslissingen nemen wij niet op basis van rationele overwegingen, anders zou destijds ik wel ChristenUnie hebben gestemd. Wij laten ons leiden door emoties. Die kop van Rutte staat mij niet aan en ik hou niet van die rechtse praat gebaseerd op angst. Zoiets. Maar ja, die kop van Pechtold, en nog erger: Sap, vind ik ook niks. En PvdA wil ik niet stemmen.
Wat er ook uit debatten komt, wat er ook uit de testjes komt, uiteindelijk schijnen we toch weer voor die oude vertrouwde partij te kiezen. Maar ja, welke is dat? Ik heb nog een paar dagen.
